Powstanie i początki parafii Gogołów rysują się bardzo niejasno.
Akta wizytacyjne z 1814 roku przypisują erygowanie parafii Gogołów Świętosławowi Korycińskiemu na początku XIV wieku, w roku 1312. Informacja ta nie wydaje się jednak prawdopodobna. Wizytacje z 1326 roku i 1328 roku nie potwierdzają istnienia parafii.
Pierwsza wzmianka o parafii gogołowskiej, należącej do diecezji krakowskiej i dekanatu jasielskiego, pochodzi z księgi uposażeń i relaksacji z 1513 roku i „Księgi” biskupa Piotra Tomickiego z 1529 roku.
Według ks. B. Kumora informacje pochodzące z 1513 i 1529 roku odzwierciedlają stan z XV wieku. Można byłoby więc twierdzić, ze parafia Gogołów powstała w wieku XV. Z roku 1565 pochodzi najstarsza zachowana wizytacja dekanatu pilzneńskiego w diecezji krakowskiej mówiąca o parafii Gogołów i kościele parafialnym w Gogołowie pod wezwaniem św. Katarzyny. Był to kościół drewniany, posiadający trzy ołtarze: jeden kamienny i dwa drewniane. Wśród wyposażenia kościoła autor wizytacji wymienia także:
- kamienną chrzcielnicę ufundowaną przez Jana Amora Tarnowskiego,
- srebra: dwa kielichy, krzyż i monstrancje,
- cztery ornaty: biały, czarny i dwa czerwone, dwie kapy,
- trzy antepedia oraz sześć par sztandarów.
Na początku XVII wieku znajdowały się w kościele parafialnym w Gogołowie cztery ołtarze konsekrowane: trzy większe i jeden mały. Wśród ksiąg liturgicznych w parafii były: Mszał Rzymski, Księga nabożeństw, Graduał Rzymski, Antyfonarz ułożony według Brewiarza Rzymskiego, Psałterz, Mowy, Słownik Teologiczny, dwie części Homilii Postylla Kartuza (Dionizego) na temat okresów liturgicznych i o świętych, Księga Pokut. U schyłku XVI wieku, w kościołach parafialnych w Polsce, upowszechniło się prowadzenie metryk parafialnych. Obowiązek prowadzenia ksiąg nakładał sobór trydencki obradujący wiatach 1545-1562. W parafii Gogołów księgi metrykalne zaczęto prowadzić w roku 1592, ale najstarsze zachowane obecnie w kancelarii parafialnej pochodzą dopiero z roku 1772.Wizytacja krakowska z 1565 roku wspomina także o cmentarzu „… w dobrym stanie…”
Pierwszy kapłan parafii Gogolów, o którym jest mowa w źródłach, ksiądz Grzegorz Strzemion, posiadał jako swoje uposażenie pół łana ziemi, sto dwadzieścia grzywien mszalnego oraz plebanię z ogrodem. Wikary również posiadał dom w Gogolowie, dwadzieścia grzywien rocznie, z czego dziesięć wypłacano mu w pieniądzach, a dziesięć w produktach. Jan Długosz podaje wysokość danin, które każdy kmieć płacił kościołowi. Na utrzymanie kościoła płacono po wiardunku czyli po dwanaście groszy i po trzy miary żyta i owsa, na utrzymanie stołu plebańskiego po jednym groszu, z wyjątkiem zagrodników, którzy płacili po pięć denarów. Ludność wiejska płaciła także meszne. W 1626 roku proboszcz Gogołowa ks. Wiktoryn Niesmiski został oskarżony przed biskupem krakowskim o zamianę świadczeń kościelnych, w postaci mesznego, na czynsz. Pobierał on siedem groszy zamiast pól korca żyta i trzy grosze zamiast pół korca owsa. Właściciel Gogołowa i Glinika, Paweł Trojanowski, został zobowiązany do dopilnowania, aby parafia gogołowska oddawała meszne w formie ziarna. Nie wiemy niestety jak zakończył się ten konflikt -w jaki sposób sprawa została uregulowana.